Necromancer and his friend concept

Koncept nekromanty i jego przyjaciela.
Dziadzio, podróżujący z kumplem, też nekromantą, ale niestety nieżywym. Nadział się biedak rabując jedną ze świątyń na klątwę, przez co duszą uwięziony jest w swoich szczątkach. (Bycie świadomym, podczas gdy szczury wyjadały jego wnętrzności, i takie tam).

Generalnie nekromanci przedstawiani są jako źli. Nikt nie rodzi się jako zły człowiek, więc coś musiało pchać ludzi do nekromancji (nie chodzi mi o nekrofilię).
Powstał koncept człowieka, zmęczonego życiem, patrzącego, jak po kolei umierają jego ukochani. Sprzeciw tej rzeczywistości, i chęć zatrzymania bliskich przy sobie skłoniła człowieka do nauki nekromancji, mającego nadzieję, że w przyszłości na tyle uda mu się opanować tą sztukę, że uda mu się znów ujrzeć swoich bliskich.
W plecaku nosi kości, których jego przyjaciel używa do stworzenia szkieletu w razie potrzeby walki. Przeważnie dziadzia nosi jego czaszkę w chuście, a resztę w torbie, co by nie robić niepotrzebnego zamieszania wśród cywili.

Musiałam dodać opis, bez tego koncept jako sam rysunek wydał mi się niepełny.